คนคือทรัพยากรที่มีค่ามากที่สุดไม่ใช่ตำแหน่งหน้าที่ของตน

คุณเคยเป็นแบบนี้ไหมเมื่อก้าวสู่ตำแหน่งระดับผู้นำ

" ฉันอยู่ในส่วนไหนขององค์กรสูงระดับไหน "
" ฉันมีตำแหน่งผู้นำแล้ว ฉันมีสิทธิและอำนาจมากขึ้น "
" ฉันภูมิใจในตำแหน่งผู้นำ ฉันภูมิใจฉันอยู่ในระดับที่สูงกว่าพนักงานธรรมดาแล้ว "
" ฉันมีตำแหน่งผู้จัดการแล้ว ฉันจะปฏิบัติน้อยลง ที่เหลือฉันจะใช้สิทธิอำนาจที่ฉันมีสั่งการให้ลูกน้องทำงานให้ "

    หากคุณคิดเช่นนี้ ขอแสดงความยินดีด้วยครับ คุณได้เข้าสู่ ผู้นำที่เน้นและอิงในตำแหน่งหน้าที่เป็นใหญ่ เรียบร้อยแล้ว ความเป็นผู้นำ ที่มีภาวะผู้นำที่แท้จริงเริ่มออกห่างจากคุณทุกทีๆ แล้วครับ




     การเป็นผู้นำที่แท้จริงนั้น จะให้ความสำคัญกับทรัพยากรคนมากที่สุด ไม่ใช่ตำแหน่งหน้าที่ที่คุณสวมอยู่ ถืออยู่ การคิดว่าตนเองนั้นอยู่อันดับต้นๆ ขององค์กร และภูมิใจชอบในตำแหน่งของตนเองมากเกินควรจะเป็นคนตาบอดในใจ ที่ลืมนึกถึงทรัพยากรคน ของตนที่ตนมีอยู่ จนทำให้ผู้นำนั้น กลายเป็น  " คนที่ทำอะไรเพื่อตำแหน่งของตนเท่านั้น จนลืมนึกถึงผู้อื่น " คิดแต่ว่าตนจะมีสิทธิอะไรบ้างในตำแหน่งที่ได้รับ  ผู้นำที่คิดแต่ตำแหน่งของตนในใจจะเปรียบเทียบตนกับผู้นำคนอื่น ยิ่งตนมีตำแหน่งที่ดีกว่ามีผลงานดีกว่าผู้นำคนอื่น ก็จะดีใจ พยอง  พร้อมที่จะใช้คนเป็นบันไดก้าวไปสู่ตำแหน่งสูงสุดที่ตนต้องการ

     จนทำให้ตนเองรู้สึกอึดอัดในการก้าวไปสู่ตำแหน่งนั้น  และคุณจะไม่มีวันพอใจถ้าไม่ได้ก้าวขึ้นไปสู่จุดสูงสุด  แต่ที่น่าแปลกก็คือ ต่อให้พยายามมุ่งมั่นจนก้าวไปสู่จุดสูงสุดได้แล้ว ตัวผู้นำกลับรู้สึกไม่พอใจอยู่ดี

     ผมกล้าบอกได้อย่างเต็มปากว่า แทนที่จะใช้ตำแหน่งที่มีไปพัฒนาคน แต่กลับใช้คนอื่นเพื่อให้ตำแหน่งของตัวเองดีขึ้น  เป็นวิธีการ และทัศนคติที่ผิดมหันต์มาก

     วิธีการที่ถูกต้องที่สุด ตามแบบ " ภาวะผู้นำ " ก็คือแทนที่เราจะใช้ตำแหน่งผู้นำที่เรามี ชี้นิ้วสั่งงานคนอื่น เพื่อให้ได้ผลงาน  ก็เปลี่ยนมาโดยเริ่มให้ความสำคัญกับคน มาอยู่เหนือเรื่องของตำแหน่งหน้าที่การงาน แทนที่จะกดให้เขาต่ำลง  ก็กระตุ้นและส่งเสริมให้เขาอยู่สูงขึ้น  ทำแบบนี้จะทำให้ทัศนคติที่พนักงานในองค์กร มีต่อคุณเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น

     เมื่่อคุณเปลี่ยนวิธีการคิด ตามวิธีดังกล่าว คนอื่นหรือพนักงานจะมีมุมมองที่มีต่อคุณดีขึ้น  พวกเขาจะเริ่มเข้ามาช่วยเหลือคุณมากขึ้นโดยที่คุณไม่จำเป็นต้องร้องขอ  คุณลองคิดดูหากคุณเป็นผู้นำที่เป็นไปในลักษณะนี้ คุณจะสบายใจมากขึ้นเพียงใด   มันน่าภูมิใจมากกว่าการที่คุณเอาแต่ชี้นิ้วสั่งงานเขาเป็นไหนๆ

     และเื่มื่อคุณคิดถึง และให้ความสำคัญกับคนก่อนมากกกว่าตำแหน่งที่คุณได้รับหรือเป็นอยู่ คุณจะเกิดความผูกพันกับเขา  รักเขา มุ่งเน้นจะช่วยเหลือเขาเหมือนคนในครอบครัว  และความรู้สึกที่คุณรู้สึกกับเขานี้เอง  พนักงานก็จะรู้สึกกับคุณ เหมือนที่คุณรู้สึกกับเขาเช่นกัน

     " ตำแหน่งเป็นเพียงหน้ากากที่องค์กรมอบให้กับคุณ แต่คุณค่าในตัวของคุณที่มีต่อผู้อื่้น จนเขานึกถึงนี่สิเป็นของจริง "



แด่ความเป็นผู้นำที่แท้จริงในจิตใจของคุณ

ธวัชชัย สุวรรณสาร
ที่ปรึกษาด้านภาวะผู้นำ